Pekin

Pekin , drugie co do wielkości miasto Chin liczy około 7, 5 miliona mieszkańców. Położony jest w północno – wschodniej częściChin  na północnej części Niziny Chińskiej. Miasto dzieli się na 10 dzielnic (ch’u) i 8 powiatów (hsien) tj. miejscowości podmiejskich. Poszczególne religie oraz systemy filozoficzne w Chinach – taoizm, konfucjanizm, buddyzm – zaznaczały swoją obecność w licznych obiektach kultury materialnej. Systemy te cechuje poszanowanie rodzimej tradycji i tolerancja dla innych kultur.

Historia

Historia tego miasta sięga I tysiąclecia p.n.e. Wówczas to Pekin był stolicą państwa Yan - jednego z wielu państewek istniejących na dzisiejszym terytorium Chin. W roku 221 p.n.e. doszło do zjednoczenia państwa a miasto weszło w skład Cesarstwa. Ji przez długi okres pozostawało stolicą północnej prowincji imperium chińskiego. Wielokrotnie burzone i odbudowywane często zmieniało swą nazwę. Podczas najazdu Mongołów na Chiny w latach 1205-15 Pekin został zdobyty i zniszczony. Zniszczone miasto odbudował wnuk Czyngis-Chana, Kubilaj, i nadał mu nazwę Dadu, czyli "Duża Stolica". Dzięki swej stołecznej roli miasto rozwijało się niezwykle szybko; przybywało budowli, ulic i murów obronnych. Pod koniec XIII w. rozpoczęto budowę Pałacu Cesarskiego. W tym czasie miasto odwiedził również Marco Polo. Władza Mongołów upadła ale cesarz Yongle, z dynastii Ming, przywrócił miastu rangę stolicy, nadając mu jednocześnie nazwę Beijing (Pekin). W czasach panowania dynastii Ming powstało wiele obiektów, które można podziwiać do dziś m.in. Świątynia Nieba i plac Tiananmen, zaś Wielki Mur Chiński uzyskał dzisiejszy kształt. Kres dynastii Ming nastąpił w 1644 r, nastąpiły dwie wojny opiumowe oraz Powstanie Tajpingów i Powstanie Bokserów. Osłabione Cesarstwo upadło ostatecznie w 1911 r. Podczas wojny domowej 1.X.1949 komuniści pod wodzą Mao Tse-tunga proklamowali na placu Tiananmen powstanie Chińskiej Republiki Ludowej i przenieśli stolicę z powrotem do Pekinu.

O mieście

Pekin to nie tylko historia. To tętniące życiem rozległe miasto, w którym przeszłość miesza się z nowoczesnością, tworząc liczne kontrasty. Nie trudno je zauważyć. Wysokie wieżowce i ekskluzywne hotele oraz nowoczesne obiekty jakie pojawiły się w związku z Olimpiadą sąsiadują z wąskimi uliczkami tradycyjnych hutongów. Szare, niskie budynki, zbudowane wokół kwadratowego dziedzińca, zamieszkiwane przez całe rodziny z pokolenia na pokolenie to prawdziwy stary Pekin. Dziś Pekin to centrum administracyjne kraju i wielka nowoczesna metropolia z mnóstwem miejsc , które warto zobaczyć i zwiedzić oraz centrum naukowe i kulturalne kraju. W Muzeum Historii Chin mieści się biblioteka narodowa z bagatela 11 milionami ! woluminów. Pekin słynie też z najlepszej uczelni – Uniwersytet Pekiński założony w 1898 roku. Zabudowa miasta jest symetryczna. Ulice są proste i przecinają się pod kątem prostym. Wokół nich znajdują się wszystkie najważniejsze zabytki miasta takie jak - świątynia Konfucjusza oraz wieże: Dzwonów i Bębnów.

Atrakcje

W samym centrum Pekina znajduje się plac Tienanmen - plac Niebiańskiego Spokoju – jeden z największych placów na świecie. Plac dawniej stanowił miejsce wystąpień państwowych. Plac to od wieków świadek najważniejscyh wydarzeń w historii Chin. To tu w 1989 roku wojska rządowe rozpędziły czołgami protest studencki, zabijając co najmniej 5 tys. osób. Na ogromnym placu znajdują się tylko dwie budowle: Muzeum Narodowe Historii Chin i mauzoleum Mao Tse-tunga, wzniesione w 1976 roku już po jego śmierci. Ciało wystawione jest na widok publiczny.. W północnej części placu znajduje się Brama Niebiańskiego Spokoju prowadząca do Zakazanego Miasta. Przed mauzoleum wznosi się Pomnik Bohaterów Ludowych, ozdabia go 10 płaskorzeźb obrazujących wydarzenia z nowożytnej historii Chin.

"Zakazane miasto"

Brama Tienanmen (Brama Niebiańskiego Spokoju) jest „bramą” do Zakazanego Miasta. Kiedyś wstęp był tam zakazany. Znajduje się tam Pałac Cesarki zamieniony obecnie na Muzeum Pałacowe. Był on siedzibą ostatnich dynastii chińskich Ming (1368 - 1644) i Qing (1644 - 1911). Obszar zakazanego miasta zajmuje powierzchnię 720 tys. m2, liczy łącznie 9 000 pomieszczeń. Zakazane Miasto zbudowane za panowania dynstii Ming składa się na nie ok. 800 pałaców i wiele pomniejszych budowli, które razem tworzą pełen harmonii układ. Naprzeciwko Bramy Niebiańskiego Spokoju znajduje się Hala Najwyższej Harmonii, w której odbywały się m.in. uroczystości koronacyjne. Po obu stronach Hali znajdują się pawilony Czunghotien i Paohotien. W pierwszym z nich cesarz przygotowywał się do uroczystości, zaś drugi służył jako sala audiencyjna. Dalej na północ, za Bramą Niebiańskiej Czystości znajduje się kompleks pałaców cesarskich: Pałac Niebiańskiej Czystości, Pałac Ziemskiego Spokoju oraz Sala Jedności. W bocznych pałacach warto zwiedzić liczne muzea m.in. Muzeum Sztuki, Muzeum Ceramiki i Skarbiec Cesarski. Na końcu kompleksu znajduje się ogród cesarski, uznany za najbardziej typowy ogród cesarzy w Chinach. Znajdują się w nim pawilony, olbrzymie głazy skalne sprowadzone z Wuxi, oczka wodne oraz rośliny.

Świątynia Nieba

Największym symbolem miasta jest natomiast Tianatan - Świątynia Niebios. Początki jej budowy sięgają 1506 roku. Ma ona 30 metrów średnicy i 30 metrów wysokości. Świątynia Nieba – to budowla znajdująca się w samym sercu Zakazanego Miasta. Oprócz samej świątyni znajdziemy tam Ołtarz Nieba, Tian Tan. Razem tworzą kompleks, który został wzniesiony między 1406 a 1420 rokiem. Kiedyś kompleks ten został nazwany Świątynią Nieba i Ziemi. Obecnie używa się nazwy Świątynia Nieba. Trzy grupy zabudowań wchodzące w skład kompleksu łączy Czerwony Most. Dawniej na terenie świątyni odprawiane były modły o urodzaj w nadchodzącym roku. Świątynia Nieba do 1911 roku służyła cesarzom, czyli Synom Nieba, jako miejsce dorocznego, przypadającego na przesilenie zimowe, składania ofiar Niebu i zanoszenia modłów o bogate plony. Zbudowany w l. 1406-20 na obszarze 273 ha kompleks budynków kultowych umieszczonych w ogrodzie i otoczonych drzewami sosnowymi, łączący w sobie elementy Nieba i Ziemi. Plan ogólny Świątyni Nieba, podobnie jak plan każdej budowli, oparty jest na osi północ – południe, symbolizuje związek nieba i ziemi, czyli świata boskiego i świata ziemskiego. Centralny punkt Świątyni, czyli Pawilon Modłów o Pomyślne w Plony, powstał miejscu, w którym, jak wówczas wierzono, znajdowało się miejsce zetknięcia Niebios i Ziemi. W jego architekturze nie przez przypadek dominują dwie formy: koło, w które wpisane są główne pawilony i monumentalny ołtarz, oraz forma kwadratu oraz kolory – żółty (ziemi) oraz niebieski (nieba). Przy ołtarzu tym sprawowany był rytuał i to tu cesarz zdawał raport niebiosom z tego, co przez miniony roku działo się na ziemi.

Informacje ogólne

Powierzchnia m. wydzielone: 16 808 km²
Liczba ludności: m. wydzielone: 19,8 mln (w tym sam Pekin ok 7,5 mln)
Gęstość: 1167 os./km²

			Lovetotravel Kontakt

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies